Memfis, położone około 30 km na południe od dzisiejszego Kairu, przez trzy tysiąclecia było jednym z najważniejszych miast Egiptu – najpierw jako rezydencja faraonów, a później, kiedy tę funkcję przejmowały inne wielkie miasta, takie jak Teby czy Aleksandria, pozostało “drugą stolicą”, ze wspaniałymi pałacami, świątyniami i urzędami państwowymi. Władcy, dostojnicy i zwykli ludzie byli chowani na skraju pustyni na zachód od miasta, na tzw. nekropoli memfickiej, która rozciągała się od Abu Rawasz na północy po Dahszur na południu. Saqqara, położona najbliżej Memfis, była najstarszą i najbardziej prestiżową częścią tej nekropoli, swego rodzaju aleją zasłużonych. Jest to też jedno z największych stanowisk archeologicznych w Egipcie. Polsko-Egipska Misja Archeologiczna Saqqara pracuje na terenie rozciągającym się na zachód od kompleksu grobowego króla Neczericheta (Dżesera), którego główną częścią jest Piramida Schodkowa – najstarsza piramida świata.
